PENGENALAN
Tanaman lidah buaya berasal dari Afrika Timur dan Selatan. Ia telah dibawa masuk ke Hindia Barat dan ke negara-negara tropikal, dan turut tersebar ke negara-negara Mediterania. Lidah buaya tahan terhadap kemarau, ia tergolong dalam keluarga Xanthorrhoeaceae dan order Asparagels. Terdapat lebih daripada 250 spesies Xanthorrhoeaceae di seluruh dunia. Namun begitu, hanya dua spesies yang dikembangkan secara industri, iaitu Aloe barbadensis Miller dan Aloe aborescens.
Lidah buaya mengandungi air yang tinggi (99-99.5%), manakala bahan pepejal (0.5-1.0%) mengandungi lebih daripada 200 sebatian berpotensi aktif, termasuk vitamin, mineral, enzim, polisakarida kompleks dan mudah, sebatian fenolik, dan asid organik.
​KHASIAT DAN KEGUNAAN
Lidah buaya telah digunakan sebagai ubatan selama lebih dari 2,000 tahun, dan ia tetap komponen penting dalam perubatan tradisional dalam banyak budaya kontemporari sehingga kini. Kegunaan tradisional termasuk rawatan luar luka-luka kecil dan keradangan kulit. Gel lidah buaya boleh digunakan dalam rawatan kerengsaan kulit kecil, termasuk luka bakar, lebam, dan melecet. Lidah buaya mulai popular di Amerika Syarikat pada tahun 1930-an apabila ia mampu merawat luka x-ray. Ciri-ciri katarak yang kaya dengan lycosides anthraquinone memberikan bukti yang kukuh untuk menyokong sifat-sifat laksatif lidah buaya.
Ekstrak lidah buaya boleh digunakan dalam minuman, produk makanan termasuk minuman ringan dan kesihatan, yoghurt, jem, granul teh segera, gula-gula, minuman beralkohol dan ais krim. Aloe vera juga boleh digunakan dalam supplemen makanan tambahan.
Gel ini boleh digunakan sebagai emolien dan pelembap dalam kosmetik dan produk penjagaan diri. Gel digunakan dalam industri kosmetik sebagai bahan penghidratan dalam cecair, krim, losyen matahari, krim cukur, balm bibir, salap penyembuhan dan pek muka. Produk lain yang mengandungi lidah buaya termasuk gel selepas cukuran, tonik rambut, syampu dan gel pelembab kulit.
